Lieve allemaal,

we beginnen nu voor de tweede keer aan dit mooie verhaal over onze heenreis, omdat de computers van het internetcaf'e waar we nu zitten allemaal uitvielen ... Helaas is dus alles weg, maar hier komt dan toch eindelijk ons verslag:

Het begon allemaal op Schiphol Airport, waar we probeerden in te checken. Probeerden, ja. Er zaten 3 ''dames'' van British Airways die het niet nodig vonden om ons goed te helpen. Toen het eenmaal gelukt was om via een apparaat in te checken was het de beurt aan onze bagage. Om deze te kunnen droppen moesten we onze tickets en paspoorten laten zien. Dan werd je visum gecheckt en kon je door. Helaas was dat bij ons niet het geval ... Annemieke haar visum was niet op haar eigen paspoortnummer gezet dus konden ze haar niet doorlaten. Even twijfelde Arthur of hij alleen zou gaan, maar na een kort overleg besloot hij te wachten. Gelukkig waren er een paar fans ons komen uitzwaaien, die meteen als een rescue-team optraden en ons door deze moeilijke tijd heen hebben geholpen. We konden door.

Eenmaal in het vliegtuig naar London, hadden we het genoegen om naast een jongen te zitten die elke beweging die we maakten volgde. Verder ging de vlucht prima en kwamen we aan op T5.
Die aardige dames van Britsh Airways hadden ons verteld dat we daarna naar T4 moesten. Dit bleek helaas niet zo te zijn ... Gelukkig kon niks de pret drukken en stapten we op de transferbus naar T3. Nogmaals bedankt Dames.
Het leuke van British Airways waren wel de rolstoelen, waar Annemieke meteen in werd gezet en werd vervoerd als een ware gehandicapte. De blessure was eigenlijk een blaar, maar dat wist toch niemand.

Na een romantisch diner op Heathrow, namelijk pizza, konden we naar de gate. We moesten nog even wachten en weer werden al onze stappen richting een bankje gevolgd. Op een onbewaakt moment kon Annemieke het ticket bestuderen van deze vreemd ogende jongeman. Wij hadden het genoegen om 22 uur naast deze knul te zitten.
Toen stapten we de boeing 747-400 in, wat trouwens een enooooormmmm vliegtuig is. We werden goed ontvangen en op onze stoelen lagen kussens, dekens, hoofdtelefoons, tandenborstels en slaapmaskers te wachten. Na deze korte, elf uur durende vlucht waren we in Bangkok.

In Bangkok mochten we het vliegtuig uit om de benen te strekken en 1,5 uur later moesten we ons weer melden bij de gate. Wat een enorm vliegveld en wat een beveiliging! We moesten onze schoenen uitdoen -onze kleren mochten we nog net aanhouden- en met de armen omhoog in een bodyscanner gaan staan. Dan heb je het wel gehad denk je, maar voor de gate was nog een tassencontrole en daarna mochten we het vliegtuig weer in.
Bijna meteen na departure werd ons voor de tweede keer binnen 15 uur een avondmaaltijd voorgezet. Ja, leuk dat tijdsverschil, maar we hadden dus net een ontbijtje gekregen, vlak voor landing in Bangkok. Conclusie: Lange vlucht, veel eten en weinig slapen. Gelukkig hadden we een eigen tv'tje waarop we naar hartelust konden kiezen uit films, tv, muziek en spelletjes.

Vlak voor de landing in Sydney, kwam de zon op. Dit was niet normaal mooi om te zien.
Een paar minuten later was het dan eindelijk zo ver, we waren geland in Sydney. Na een grondige check met drugshonden, etenshonden, formulieren en al, zetten we onze eerste stappen in Sydney. Ondanks dat het inmiddels 8 uur 's ochtends was scheen de zon volop en was het heel warm. We besloten de trein te nemen ( wat belachelijk duur was ) naar central station. Vanaf daar was het 5 minuutjes lopen naar het hostel. In de warmte en met een backpack leek het een eeuwigheid te duren. Het is een prima hostel dus dat is fijn.
We hadden een eigen kamer geboekt, maar werden in een dorm geplaatst, die we dan wel voor onszelf zouden hebben. Maar toch, stapelbedden etc ... Evenlater werd ons verteld dat er toch een fout was gemaakt, terwijl we dat nog hadden gevraagd, en konden we gaan verhuizen naar een andere kamer. Deze heeft 1 groot bed, een kast en wastafel en de badkamer is meteen de deur uit. :-)

Daarna zijn we door de stad gaan lopen. We zitten vlak bij het centrum en zijn door het winkel- en businessgebied naar de Harbour Bridge en The Opera House gelopen. Een wandeling van zo'n 40 minuten, en het was het zeker waard! We hebben daar lekker in het zonnetje gezeten, foto's gemaakt en leuke dingen gezien.
We namen de bus terug naar het hostel, omdat we zo moe waren. Jetlags, ze bestaan echt. Eenmaal aangekomen in ons hostel, om ongeveer 5 uur, wilden we een klein powernapje houden voordat we zouden gaan avondeten. De jetlag sloeg blijkbaar zo erg toe dat we door onze wekker heen zijn geslapen en om 12 uur 's nachts wakker werden! Toen hebben we de volgende dag besproken, vandaag dus, en zijn daarna lekker gaan slapen. Vandaag zijn we vroeg opgestaan en hebben een croissaintje van 3 dollar gehaald bij een bakkertje dat vermeld stond in de lonely planet. Maar hij was heel lekker, en het is maar 1 keer je eerste ochtend in Sydney. Na dit ontbijtje zijn we doorgelopen naar Kings Cross carmarket, waar verschillende mensen hun auto aanbieden. Er waren nog niet heel veel mensen, maar we gaan er zo weer heen.

Na de carmarket zijn we eliasiaans te werk gegaan. We waren op zoek naar een grote supermarkt, want die zijn veel goedkoper. We liepen toevallig door een marktje, waar ons van alles werd aangeboden. Dit werd vlug naar binnengepropt en we bedankten vriendelijk. Als je niet veel geld hebt dan moet je wel. Ook in de supermarkt was het weer raak en konden we genieten van gratis chocolade. We hebben even gelunched in een van de vele parkjes en daarna zijn we hierheen gegaan om jullie over onze avonturen te vertellen.

Niet alleen auto's rijden links, de mensen lopen ook links. Hier moeten we even aan wennen en we worden vaak raar aangekeken als wij weer eens naar rechts uitwijken. Maar de mensen hier zijn super aardig en zelfs de cassiere in de supermarkt vraagt oprecht hoe het met je gaat en gaat op je verhalen in. Iedereen hier is ook bereid om je te helpen.

Het is hier nu 13.30 dus bij jullie 03:30. We gaan vandaag naar de Royal Botanic Gardens, nog even langs de carmarket, genieten van de rest van Sydney en het heerlijke weer.

Nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte, en excuses voor het lange verhaal, de overbodige details en de slechte grappen. Binnenkort zetten we er wat foto's op!

Tot snel en veel liefs

A & A

P.S. Op het kaartje bij dit verhaal hebben we ons hostel aangewezen