Laatste reisverslag: Bali en Gili!

Lieve allemaal,

Het is al weer drie weken geleden dat we wat hebben laten horen, deze laatste drie weken zijn zo snel voorbij gegaan! We hebben zo veel leuke dingen gedaan en gezien, en zitten op dit moment al weer in het vliegtuig naar Singapore dit verslag te schrijven.

We zullen vertellen over Bali en Gili: eindelijk waren we er dan. De eerste uren was het heel erg wennen aan alle gewoontes en gebruiken hier. Na wat opdringerige 'behulpzame' mannetjes ontweken te hebben -Arthur sloeg ze heldhaftig van ons af- op het vliegveld werden we met een taxi naar ons hotel gebracht. Een ervaring op zich, zo een taxirit! Iedereen gaat kriskras door elkaar en leek eigenlijk maar wat de doen. We gingen er maar van uit dat dat hier hoort en dat het goed zou gaan. In ons hotel (heel mooi en goedkoop in vergelijking met Australië) konden we even bijkomen van deze cultuurshock!

De volgende ochtend werden wij opgehaald en naar het surfkamp in Canggu gebracht. We konden Bali voor het eerst bij daglicht zien: veel winkeltjes, puinhoop, Buddhas, rijstvelden, scooters, villa's, honden en offers. Eenmaal aangekomen op de locatie zagen wij onze accommodatie voor die week: een enorme villa met zwembad, staff, heerlijk eten en heel veel chille dingen!
Op het moment dat wij naar binnen liepen hoorden we meerdere keren 'oh mijn god!' en kwam er een meisje op Arthur afgelopen: zij bleken elkaar te kennen van werk uit Den Haag, maar wisten niet dat ze in dezelfde week in het zelfde kamp zaten! Het meisje, Lotte, en haar vriendin Elianne gingen wel na 3 gezellige dagen alweer weg. Er waren inmiddels al 2 nieuwe Nederlande meisjes aangekomen, Lena uit Nijmegen en Novel uit Leeuwarden. Met hen en de anderen uit Zweden, Noorwegen, Denemarken en andere landen hebben we nog een paar hele gezellige dagen gehad! We hebben echt geluk gehad met de leuke mensen die we in de villa hebben ontmoet. Afspraken om gezellig een keertje naar Zweden te komen zijn al gemaakt! ;-)
Het surfen zelf was echt super leuk! We hebben 6 lessen gehad en het ging heel erg goed. We hebben er heel veel foto's van, maar die komen later op de site.
We kregen les van Rip Curl School of Surf in Legian. Elke ochtend werden we opgehaald bij de villa en na de lunch weer teruggebracht. Met Lena en Novel hebben we veel op de scooter rondgereden en ook hebben wij paard gereden bij ondergaande zon, op het strand. Arthur ging zelfs in galop, en Annemieke bleef gezellig aan een lijntje met haar paard, vlak bij de mannetjes van de manege (en viel er bijna van af, maar dat ter zijde).
In de villa kregen we elke ochtend heerlijk ontbijt en heerlijk avondeten. Nog even over onze kamer in de villa: we hebben nog nooit zo een mooie kamer gehad. In het bed kon je verdwalen, de badkamer was uitgerust met regendouche etc, en we hadden een super groot balkon met mooi uitzicht.

Met de mensen uit de villa zijn we twee keer uitgegaan in Kuta, de toeristenstad van Bali, en dat merkte je ook meteen! Wel heel leuk, er zijn hele vette clubs met tien verdiepingen etc waar je makkelijk kan verdwalen. Eenmaal terug in de villa hadden we onze after-pool-party, waarbij we de mensen die al sliepen wakker probeerden te maken met liederen als 'met Romana op de scooter' en dergelijke.

Ook hebben we mensen van de Spa 'besteld' bij de villa: Annie kreeg een pedicure aan huis en Arthur kreeg weer een lekker kort koppie.

Na een top week werd het tijd om ons paleisje te verlaten. We gingen samen naar Kuta voor een paar dagen. Op het strand werden we van alle kanten belaagd met 'Massaas??' (massage), 'Bracelet?', etc etc etc! Ze proberen hier iedereen van alles aan te smeren, en steeds lag er een hele berg spullen om Annemieke heen, die de verleiding van het kijken ('Ja,ja, please have look!') niet kon weerstaan. In Kuta hebben we lekker gegeten, bij het zwembad gelegen, gewinkeld in een mooi nieuw shopping center en dat soort dingen gedaan.

(Inmiddels zijn we op Singapore Airport en moeten we nog 5,5 uur wachten!)

Na drie dagen Kuta zijn we met Lena naar Denpasar gegaan, omdat daar leuke markten zouden zijn! Dit zouden must-sees zijn, die je niet over kon slaan. Maar het was een grote teleurstelling, het waren eerder vuilnisbelten; het was een grote rotzooi en het stonk er enorm. Daarom zijn we maar bij de pizzahut gaan chillen. We besloten om mee terug te gaan naar Kuta om te eten. Helaas hadden wij al een hotel in Denpasar betaald, dus moesten we na het eten terug. (Art had niet eens gegeten, want hij had al 5 dagen buikpijn! Gelukkig is dat nu al een tijdje over)
Wij pakten een taxi naar Denpasar rond half 11. Vier taxi's en vier uur later lagen we in bed. Om een lang verhaal kort te maken: dit hotel was onvindbaar! Geen enkele taxi chauffeur kon het vinden. We hebben zelfs nog Google maps en alles gebruikt om er te komen, we hebben een uur rond gelopen, we hebben de politie ingeschakeld, en nog bleef het hotel onvindbaar! De laatste taxichauffeur is met ons alle kleine straatjes in de buurt ingereden om te kijken of we daar moesten zijn. Ook hij had -net als anderen hadden geprobeerd- 10 mensen gebeld voor informatie. Uiteindelijk reed hij snel een hele andere kant op. Toen we na een paar minuutjes een straat ingingen en we het bord van het hotel zagen staan waren we zo opgelucht! Heel raar dat zelfs Google Maps het verkeerd aangaf, maar gelukkig waren we er gekomen!!

We hadden al besloten om meteen Denpasar te verlaten de volgende ochtend, en met een Shuttlebus naar Ubud te gaan. Ook dit is weer een heel verhaal: in de ochtend kon natuurlijk de taxi die ons op zou halen het ook niet vinden. Dus wij wachten en wachten maar het duurde wel erg lang en we zouden het niet meer gaan halen ... :-( Toen heeft de man van ons hotel geregeld dat de shuttlebus ons in Denpasar zou komen ophalen. Wij blij dat het geregeld was, totdat hij gebeld had met de chauffeur: die zou helemaal niet langs Denpasar gaan, maar langs Sanur, een half uurtje tot (in de drukte) een uurtje rijden. Gelukkig (en terecht: deze man had de avond ervoor 15 x de telefoon niet opgenomen, toen wij dus waren verdwaald!!) werden we naar Sanur gebracht en konden we eindelijk naar Ubud!

In Ubud werden we meteen van alle kanten aangevallen, door mannetjes die wel een hotelletje voor ons hadden. Wij hadden zelf al een hotel uitgezocht dus gingen we daar naartoe. Onderweg kwamen we weer een mannetje tegen die ook wel een hotelletje had voor ons. Ook hem moesten we afwijzen. We hebben wel geregeld dat we werden gebracht achterop de scooter naar ons hotel voor 2 dollar! We zijn hier 3 nachten gebleven en hebben hier heel veel leuke dingen gedaan! We zijn naar een doolhof van marktjes geweest, Royal Palace en Water Palace gezien, traditionele balinese dans en muziek meegemaakt tijdens het eten, scootertje gehuurd en daarmee naar het apenbos, de Goa Gajah, Gunung Kawi (heeel mooi, mooi uitzicht, mooie natuur, mooie tempel, en het was heeel warm) en nog een andere tempel geweest. Bij alle tempels moesten we een Sarong aan, eerst erg vreemd, maar dit hoort erbij dus doen we dat gewoon. Het was allemaal super vet en mooi om ook deze kant van Bali te zien!

Ubud hadden we gezien en we wilden wat anders. Impulsief boekten we veel eerder dan gepland 2 tickets voor de fastboat naar Gili Trawangan!
In de ochtend werden we om 7 uur opgehaald om naar de boot van 9 uur in Padangbai gebracht te worden. Na heel wat -misselijkmakende- golven en wat dolfijnen later kwamen we aan op Gili/Paradise! Wat een ongelooflijk mooi eiland! Overal zijn prachtige stranden en mooie uitzichten, er zijn geen motorvoertuigen en honden en alles werd met paard-en-wagen, lopend of met de fiets gedaan. We zouden Novel hier weer meeten en zijn met z'n drieën naar een hotelletje gegaan. Even een korte samenvatting van wat we op dit eiland hebben gedaan: gechilled, gezond, uit gegaan, Full Moon party, geslapen op het strand, alleen maar lekker gegeten in alle chille tentjes die je daar hebt, gefietst om het eiland, gesnorkeld, sunsets en sunrises gezien en nog heel veel meer leuke dingen. Ons hoogtepunt hier was het duiken. We hebben vier keer gedoken in drie dagen. Dit was zo ongelooflijk vet, zo mooi en raar om 18 meter onderwater te 'zitten'. Dit is een totaal andere wereld, en we hebben de meest vette, mooie, lelijke, vieze, kleurrijke en enge zeedieren gezien. Bijvoorbeeld schildpadden, een vis van ongeveer 1,5 meter: bumbhead parrotfish, een cuttlefish, lionfish en triggerfish. Nemo niet te vergeten! En nog zoveel meer. We hebben onze PADI Open Water gehaald! Super leuk!

Na 6 hele leuke dagen moesten we helaas dit prachtige eiland verlaten, want de volgende dag (vandaag) zouden we weer richting Nederland vertrekken. Na nog 1 nacht in Kuta zijn we vanochtend naar het vliegveld vertrokken en nu zijn we dus al in Singapore!

Op Bali hebben we veel in Warungs gegeten, dit zijn kleine, Indonesische eettentjes, waar we heerlijke traditionele Indonesische gerechten gegeten hebben, en lekker goedkoop. Natuurlijk zijn we ook veel naar de Spa geweest! Heerlijke massages en scrubs, waxes, manicures, pedicures en facials!
We hebben echt ongelooflijk van Bali en Gili genoten en we vinden het eigelijk heel jammer om nu al weer weg te gaan.

Want ons vertrek uit Bali betekent echt het einde van onze reis. Een reis die bijna 4 maanden geleden begon. Waar wij samen meer dan een half jaar heel hard -5 verschillende baantjes- voor hebben gewerkt. Het was een erg indrukwekkend reis die we nooit zullen vergeten. We hebben in 4 maanden heel veel geleerd. We hebben de mooiste dingen gezien in Australië en op Bali, we hebben een auto gekocht en verkocht, we zijn problemen niet uit de weg gegaan, hebben overal zelf oplossingen voor gezocht en hebben hele leuke mensen ontmoet.
We zijn 4 maanden samen geweest en dit was meer dan fantastisch.
We weten dat veel mensen zich afvroegen of het wel verstandig was om samen zo lang op reis te gaan. Maar we hebben niet alleen onszelf maar ook elkaar nog beter leren kennen en het is nog steeds geweldig en heel leuk. Als we het geld en de tijd zouden hebben, zouden we morgen meteen weer een vliegtuig pakken richting een ander mooi land in de wereld - wat we later sowieso nog gaan doen samen!!!

Naast de liefde die wij hebben gekregen voor het reizen en naast dat wij graag nog wat langer weg zouden blijven om leuke dingen op de wereld te doen en te zien, vinden wij het heel leuk om iedereen weer te kunnen zien en te spreken morgen!
We kijken uit naar het leven als student volgend jaar en kunnen niet wachten om dat ook te ontdekken.

Over een paar uur stappen wij weer in het vliegtuig; 13 uur (over NL heen) naar Londen. Dan nog 2 uurtjes wachten (op een vlucht van 1 uur) voordat wij onze laatste vlucht van deze reis hebben: Naar Amsterdam. Om 10.40 landen wij op Schiphol.

Nu gaan wij nog even chillen op dit enorm grote vliegveld ;-)

Heel veel liefs van de enige echte Arthur en Annemieke xxxx

PS. Foto's zetten we er later nog op, want dat gaat een beetje lastig hier op het vliegveld!

Bye Bye Betty + last weeks in Cairns!!

Hee iedereen!

Alweer een lange tijd geleden schreven we ons laatste verslag. We zijn inmiddels al lang in Cairns en gaan over 3 dagen zelfs al naar Bali!
We gaan weer verder waar we waren gebleven: We zaten met het slechte weer in Innisfail te wachten tot het beter werd om zo van de Atherton Tablelands te kunnen gaan genieten. Na 2 dagen de tv-kamer van de camping als onze huiskamer gebruikt te hebben, vonden we dat het wel tijd werd om weer door te gaan. We hadden een route uitgestippeld en gingen de Tablelands in. Een mooie route door de bergen heen. Er waren veel look-outs en watervallen, echt zo mooi. Ook leuk was dat er heel veel Friese koeien waren. We hebben ook een waterfallcircuit gereden, waar we langs een paar watervallen kwamen. Daarna zijn we naar Millaa Millaa gegaan. De camping waar we op sliepen was de slechtste en viestste die we ooit hadden gezien. In de ochtend vertrokken we dan ook voor het ontbijt om er zo snel mogelijk weg te zijn!

We zijn die volgende dag naar Atherton gereden. Onderweg kwamen we langs een paar hele grote, mooie meren. In het stadje zelf was er niet veel te doen, maar er was wel een berg met een uitzicht over de Tablelands, waar we naartoe zijn gegaan. Het was zo ongelooflijk mooi om te zien.

De volgende ochtend zijn we naar de Coffee Works gegaan. Dat is een koffie-plantage/brouwerij en er was een museum over koffie en alles wat je nodig hebt om het te maken etc. Het leuke was dat er ook een chocolaterie was en dat we zo veel chocolade (en koffie en thee) mochten proeven als we maar wilden! Jullie kunnen zelf wel bedenken hoe leuk het was ;-)
Na de Coffee Works zijn we naar Granite Gorge Nature Park geweest. Hier konden we een wandelroute lopen over super grote rotsen met voetafdrukken van dino's ( oudste tropisch regenwoud van de wereld ) en langs en door een rivier en het leuke was dat we hier ook wallabies konden voeren. Er zaten er zo'n 600 tussen alle rotsen! We hadden wat voer gekocht en ze kwamen meteen op ons af. Er zaten hele grote, oude bij maar ook nog springerige jongen. Ook zagen we een moeder-wallaby met een Joey in haar buidel! Hij was echt super schattig en kwam er de hele tijd half uit. (Joey is hier de naam voor alle kleine/baby dieren)

Na weer een super leuke dag in het mooie gebied gingen we weer naar een camping. De volgende ochtend gingen we naar Mossman Gorge, een gebied in het regenwoud waar wandelpaden waren en ook een super vette 'touw'brug over de rivier heen! Daarna gingen we via de enige weg, een bergweg met 100-en slingerbochten, naar Port Douglas, een plaatsje aan de oostkust boven Cairns. Heel gezellig, toeristisch plekje met veel leuke restaurantjes, een leuke haven en veel winkeltjes.
Na een nacht was het dan toch echt tijd om richting Cairns te gaan rijden. Vlak voor Cairns hebben we nog een afslag genomen een stukje de Tablelands in. Hier hebben we heel veel mooie look-outs gezien en een super mooie, super grote waterval; The Barron Fall. Na en boswandelingetje gingen we weer rijden ...

En daar zijn we dan, eindelijk aangekomen in Cairns! Cairns is een hele leuke stad, het ligt omringd met bergen en zo nu en dan valt er een tropisch buitje, maar het is hier bijna altijd mooi weer. De eerste twee nachten in Cairns hebben we op een camping net buiten de stad geslapen. Op deze camping kon je trutles en vissen voeren bij een rivier die door de camping ging. Wij gingen een paar keer kijken om de turtles te voeren, maar toen waren er niet zo veel. Vlak voor dat de zon onder ging zijn we nog een keer gaan kijken en toen zaten er heel veel turtles. We hebben ze stukjes brood gevoerd. Op een gegeven moment was er een turtle die Annemieke ook wel een lekker hapje vond en die beet zo in haar vinger. Annemieke probeerde haar vinger los te trekken en nam toen de schildpad mee de lucht in. Gelukkig liet de turtle snel los. Deze kwam toen op zijn schil terrecht en gleed zo weer het water in. Na een kus en een pleister voelde Annemieke zich al weer veel beter. Later hoorden we van een paar mensen dat ze heel gevaarlijk kunnen zijn, en dat ze wel eens vingers er af bijten!

De volgende dag hebben we de camping verlaten en zijn we naar de Crystal Cascades gereden. Dit is een mooie rivier met watervallen in het tropische regenwoud met vlinders en spinnen vlak buiten Cairns. Toen zijn we naar de dichtsbijzijnde camping bij de stad gegaan waar we inmiddels al heel lang zitten. In de avond wilde we gaan koken maar toen merkten wij dat we een pan misten. Dus zijn we die gaan halen bij de vorige camping. Er lag een briefje in met: ''Don't take, belongs to young Dutch couple''. Super aardig, zo zijn de mensen hier.

We zijn hier in Cairns om onze Betty te verkopen. We hebben Betty schoon laten maken door een paar Aziaten in een parkeergarage. Betty blonk als nooit te voren. Alle krasjes en oneffenheden hebben we weggemoffeld met een zwarte marker en witte typp-ex. Ook hebben we Betty naar een garage gebracht waar de achterklep is gemaakt en de uitlaat, want die zat los. Betty is klaar voor de verkoop!

De volgende dag hebben neuroot Annemieke en perfectionist Arthur een advertentie gemaakt. We hebben hier heel lang aan gezeten en de advertentie drie keer opnieuw gemaakt omdat het bestand niet goed eruit kwam op de computer waar we het wilde printen. Na een hele lange tijd hadden we eindelijk alle advertenties geprint. We hebben alle advertenties ingekleurd en beplakt met sterretjes stickers. Tijdens het lekkere weer hebben we in elk hostel en op elk prikbord een advertentie opgehangen. Zoals jullie je al waarschijnlijk kunnen voorstellen, heeft dit even geduurd! Ook op de ruiten van Betty was te zien dat ze te koop was. Op een gegeven moment kwam er een vrouw op de camping kijken. Geinteresseerd dat ze was, schreef ze een paar dingen op en zei ze dat haar man zou komen kijken. We waren door het ''dolle'' heen, maar helaas is deze akelige vrouw nooit op komen dagen. Die avond wilde we naar de stad rijden en ineens startte de auto niet meer! Arthur dacht aan het geluid te horen dat het weer aan de accu lag en de volgende dag hebben met de bus een nieuwe accu gehaald. Met de nieuwe accu startte ze weer zoals gebruikelijk. We hebben toen ook meteen de motorolie bijgevuld. (Zo leer je nog eens wat van auto's)! Koninginnedag hebben we gevierd met een avondje naar de bioscoop.

Omdat we elke avond zelf moeten koken zij n we inmiddels echte koks geworden en bereiden we de heerlijkste maaltijden. Nog steeds weinig of geen reacties op Betty. Gaat het wel lukken om haar te verkopen? We dachten Betty kan zichzelf ook prima promoten op de Esplanade. Dit is de drukste straat van Cairns waar heel veel backpackers over lopen en waar de moeder van alle lagoons is te vinden. Wij hebben in de tussen tijd een beetje de stad verkend en zijn erna weer terug naar de camping gegaan.
Tijdens het avondeten raakten we in gesprek met 2 Nederlandse meisjes die ook aan onze tafel zaten. Zij probeerden ook hun auto te verkopen en vertelden ons dat ze de volgende dag naar de Office hier zouden gaan voor informatie over Roadworthy en dergelijke. Dit was eigenlijk iets wat wij ook niet zeker wisten dus spraken we af dat wij met ze mee gingen. De volgende dag reden zij in hun Holden Berlina voorop, en volgden wij ze in onze shiny Bets. Bij de Office kregen we te horen dat wij inderdaad een Roadworthy certificate moesten halen bij een garage want anders konden we de auto niet verkopen. Ook de 2 meisjes - Danae en Merel - moesten zo'n certificaat halen. We gingen eerst naar de garage waar we Betty hadden laten maken, maar deze man was niet gekwalificeerd om deze check uit te voeren. Hij stuurde ons door naar een andere garage en daar moesten we onze auto's achterlaten voor 2 a 3 uur. Daar stonden we dan, met 2 meisjes die we nauwelijks kenden in een deel van Cairns waar wij zelf ook nog niet geweest waren. Het was lunchtijd en toevallig waren we dicht in de buurt bij een winkelcentrum waar we wel een keertje al waren geweest, dus liepen we daar maar heen om de tijd een beetje te doden. We moesten toch nog boodschappen doen en gingen daarna met z'n vieren lunchen bij de Hungry Jacks. Gelukkig zijn het hele leuke meisjes, ook allebei 19 trouwens en allebei ook vwo gedaan, en was het heel gezellig. Inmiddels hebben we hier op deze camping (we zitten er al meer dan 2 weken) ons eigen kamp opgebouwd: Kamp Holland haha. (Inclusief goederentent partytent en slaaptenten )

Toen het tijd was om onze auto's weer op te halen kregen we gelukkig allemaal te horen dat alles goed was! Het enige wat wij moesten doen was een band laten vervangen, omdat er eentje bijna op knappen stond. Aan de overkant was een bandenzaak dus gingen we daar even informeren. Wij wilden de band onder onze auto, onze eigen reserveband dus, er op laten zetten in plaats van het wiel dat op knappen stond. En dan het kapotte wiel als reserveband weer eronder laten hangen. Heel vervelend was dat die man daar ons een nieuwe reserveband probeerde aan te smeren en dat hij eigenlijk niet wilde doen wat wij wilden. Uiteindelijk gingen ze toch maar aan de slag met onze eigen banden verwisselen. Het koste gelukkig niet veel, maar helaas had Betty nu nog maar 3 mooie banden en 1 bruine, vieze, smurrie band, met alle viezigheid van alle wegen waar we overheen zijn gereden. Deze hebben we op de camping even opgepoetst en schoogemaakt. Hij zag er weer mooi uit, alleen met een zilvere ondergrond ipv een zwarte.

Op de camping hadden we ook nog een man ontmoet, Jan, die komt uit Brabant. Hij is hier met 2 jongens die hij kende uit Brabant en tegen was gekomen in Adelaide. De 2 jongens, Roy en Erik zijn allebei kok en dat vonden wij wel een goede reden voor een feestmaal, waar er lekker voor ons gekookt zou worden! Toevallig was het ook nog eens bevrijdingsdag. Dus wij zijn de volgende dag naar een paar winkels gegaan om tafelkleden en slingers en dergelijke te kopen. Toen we aan het winkelen waren werd Merel opeens gebeld. Omdat we de hele ochtend bezig waren geweest met advertenties ophangen overal in de stad en onze auto's ook op internet te koop zetten (Gumtree.com.au is een soort marktplaats, daar hadden we Betty ook opgezet) kregen zelfs wij de schrik van onze levens: het zou wel eens een geinteresseerde kunnen zijn! Het was inderdaad een vrouw die hun auto wel wilde hebben.
Toen we na het winkelen weer terug gingen naar de camping kregen ze nog een keer een telefoontje van dezelfde vrouw: of ze nu konden kijken etc want ze wilde de auto wel erg graag hebben. Terwijl zij weg waren hebben wij de tafel gedekt en leuk gemaakt voor het feestmaal. Jan en Erik hadden lekker gekookt voor ons en toen D&M weer terugkwamen met het nieuws dat hun auto was verkocht was het nog meer een feestmaal!

De volgende ochtend ging onze telefoon opeens over ... Uit paniek hebben we Merel laten opnemen die onze beller heel relaxt vertelde dat hij wel eventjes langs kon komen om te kijken!! We hadden een kijker! In een hoog tempo hebben we al onze zooi uit de auto gehaald en de auto van binnen en buiten schoongemaakt. Snel reden we nog even naar het tankstation om de band op te pompen! In de middag kwam de man naar de camping. Hij checkte de banden en onder de motorkap en wilde er natuurlijk ook even in rijden. Annemieke ging mee en Arthur bleef op de camping wachten.
De man vertelde dat hij het een goede auto vond en dat hij lekker reed. Hij reed met het raam open om zo rare geluiden te kunnen horen, maar hij hoorde niks, dus dat was mooi. Het was wel een aardige man, een beetje vreemd wel. En toen hij opeens ergens stopte en rare richtingen op reed was Annemieke toch wel even bang dat hij er met haar vandoor ging. Gelukkig stopte hij alleen maar even om nog een keer onder de motorkap te gaan kijken en zei hij dat hij hier ook niet vandaan kwam, maar dat zijn hotel hier ergens moest zijn, dus dat hij daarom hier was gestopt. Hij bracht zijn bod uit en blijkbaar zei de blik van Annemieke genoeg, want hij verhoogde nog 3x zonder dat ze ook maar iets zei! Ze dacht dat Arthur het er wel mee eens zou zijn, dus stemde ze met zijn laatste bod in. (Zij wist ook niet dat hij ergens op straat zou stoppen.. Ze dacht dat hij gewoon weer terug naar de camping zou rijden!) We spraken af om dinsdag (maandag was een feestdag) naar het kantoor te gaan om het papier werk te regelen. Hij liep weg en Annemieke moest vanuit de stad in haar eentje terugrijden naar de camping. (In 1x goed gereden trouwens;-).)

Toen Arthur haar achter het stuur zag zitten kon dat meerdere dingen betekenen. Gelukkig kwam Annemieke snel met het nieuws dat hij hem wilde en gelukkig maar ietsjes onder het bedrag dat wij vroegen!! YES Betty is verkocht! Een paar dagen voor vertrek naar Bali, dus de laatste dagen lekker chillen en geen stress over die auto! We besloten samen met D&M dat het dinsdag weer tijd zou zijn voor een feestmaal, want zij zouden dan ook naar de Office gaan om hun papierwerk te regelen.
We hadden inmiddels nog wat leuke Nederlanders ontmoet: Bauke en Kiki uit Nijmegen. We zouden die dinsdag met zijn 8en eten, heel gezellig. Weer hadden we de tafel versierd (leuk wit tafelkleed helemaal ingekleurd met vanalles) en heerlijk gegeten.

Omdat we geen auto meer hadden, hadden we ook geen slaapplek meer en onze eigen tent was wel heel klein. In ruil voor de coolbox mogen wij in de 4 persoons tent slapen van Bauke en Kiki.

Omdat we allemaal nog wat leuks wilden doen hebben we met zijn 4 een auto voor een dag gehuurd. We zijn toen naar Hartley's geweest. Dit is een crocodile adventure park. Hier hebben we een bootcruise gedaan over een lagoon. De krokodillen werden tevoorschijn gehaald met stukken kip. En we hebben de krokodillen omhoog zien springen. Ook hebben we cassowarries gezien ( een soort mix tussen een struisvogel en kalkoen ). Deze vogelsoort is erg bedreigd en wij mochten ze voeren. Verder hebben we ook crocfeeding gezien, koala's geaaid, naar een krokodillenfarm geweest en natuurlijk onze grote vrienden kangaroos en walabees gezien.

Verder is het hier heel gezellig en genieten we van de laatste dagen in Cairns. Maar het is toch echt tijd voor een nieuw land, een nieuwe cultuur, een nieuw avontuur: BALI ! We hebben een fantastische tijd gehad in Australie en genoten van het land, maar we kunnen niet wachten om naar Bali te gaan.

De tijd is super snel gegaan en dat betekent ook dat we alweer bijna thuis zijn.

Tot snel iedereen, veel liefs xxxxx

A & A

Kangaroos, Falls and Whitsunday Islands

Lieve allemaal,

Het is al weer een tijdje geleden dat we een reisverslag hebben geschreven, want we willen jullie niet elke week vermoeien met onze verhalen.
Waar waren we ook al weer gebleven. Maryborough. We waren nog vergeten te vertellen dat toen Annemieke aan het rijden was ze een motoragent met sirenes en al in haar achteruitkijkspiegel zag, die alle auto's achter haar in haalde. Waarom hij ons niet inhaalde snapte ze niet. En toen hij met zijn arm een beweging naar links maakte snapte ze al helemaal niet wat hij bedoelde. Moeten we opzij zodat hij erlangs kan of moesten we aan de kant? Arthur zei dat Annemieke maar even moest stoppen aan de kant. Maar hier zijn de wegen niet zoals in NL., met een vluchtstrook. Hier hebben ze een ruimte van een halve meter (en vaak ook fietsers op de snelweg) en Annemieke was niet van plan om daar te stoppen. Toen er een afslag naar links kwam gingen we daar maar in, zodat we konden zien of die agent nou ons moest hebben of dat hij door zou rijden. Helaas bleef deze motormuis in de achteruitkijkspiegel zichtbaar en wisten we zeker dat hij het op ons gemunt had. Even schoten de gedachten over een ontsnappingspoging door ons hoofd maar na enkele overwegingen zetten we de auto toch maar aan de kant. De agent was heel aardig en hij vond het niet erg dat we zo ver waren doorgereden, omdat we niet wisten wat we moesten doen. Het probleem was dat we met een verlopen sticker op onze auto reden. Je moet hier een sticker hebben op je auto, dat is het bewijs dat hij is geregistreerd maar wij hadden de vorige sticker er nog op zitten. Een nieuwe stickers hadden de oude bewoners van Betty nooit gekregen, en wij dus ook niet. Na een rijbewijscontrole en blaastest mochten we weer door rijden.

In Maryborough zijn we naar het huis geweest van de schrijfster van Mary Poppins en hebben we het standbeeld van Mary Poppins gezien.

We zijn een nacht in Bundaberg gebleven (daar wordt de Bundaberg rum gemaakt) en toen naar via Agnes Water naar Town of 1770 gereden. Dit is de stad waar Captain Cook in 1770 voor het eerst in Queensland aankwam. We hebben gezwommen in de zee en zijn naar een look out geweest. Vanaf hier tot Cairns kunnen wij niet meer in de zee omdat er in deze periode Marine Stingers zitten, deze kwallen zorgen voor pijn, verlamming en soms zelfs de dood. Dat risico nemen we niet en wij zwemmen lekker overal in lagoons! Op sommige plekken hangen ook speciale netten in de zee zodat je daar wel kan zwemmen.
In 1770 hebben we een hele mooie zonsondergang gezien vanaf het strand.

De volgende dag zijn we naar Gladstone gegaan. We liepen door het stadje heen en zagen overal langs de weg ouders op stoeltjes zitten en kinderen met tasjes staan. Toen we even later harde muziek hoorden zijn we gaan kijken wat er was. Er kwam een hele parade langs, en al die mensen deelden snoep uit! Alle kinderen propten hun tassen vol en wij hebben ook wat kunnen bemachtigen. Toen we een plek hadden uitgezocht op de kaart en erheen waren gereden bleek daar een kermis te zijn! Even overheen gelopen en waarvan we dachten dat het alleen in Nederland bestond hadden ze hier ook; Dutch mini pancakes. Oftewel: poffertjes!
Een andere plek gezocht en die avond een heerlijke maaltijd gemaakt. Tagliatelle met garlic prawns, hmmmmm.

Omdat er in Gladstone niet veel meer te doen was de volgende dag naar Rockhampton gegaan. Hier zijn we naar de Botanic gardens en de Zoo geweest. Voor het eerst hebben we hier levende kangaroos gezien! (dode kangaroos liggen hier vaak langs de weg, want die worden vaak aangereden, heel zielig om te zien) Wat een leuke, grappige beestjes. Ook hebben we wombats, dingo's, apen, slangen, koala's, vogels en nog meer dieren gezien!

Vlakbij Rockhampton zijn de Capricorn Caves. Naast de Caves is een camping en daar zijn we heen gegaan. Toen we aankwamen zagen we kangaroos staan! Onze eerste wilde kangaroos! Levend, en gelukkig niet dood langs de weg.
Alle medewerkers hadden ons verteld hoe geweldig de Caves pub was en hoe lekker eten ze wel niet hadden. Nadat we de Caves hadden bezocht (erg indrukwekkend), gezwommen hadden en kangaroos hadden gefotografeerd wilden we gaan eten bij die pub. Na 2 minuten gezeten te hebben wisten we het al; dit is niks. We zijn terug gereden naar Rockhampton en hebben daar lekker gegeten!

Toen we de volgende dag uit wilden checken zagen we weer kangaroos! Uit enthousiasme om nog meer foto's te maken viel helaas onze camera uit het hoesje, op de grond. Eerst leek er niks aan de hand te zijn, maar toen we wilden inzoomen werkte dat niet. En toen bleken alle knopjes niet meer te werken. Gelukkig hadden we alle foto's nog wel! We zijn naar Mackay gereden en hebben daar voor een nieuwe camera gekeken.
Nadat we na drie uur een nieuwe camera hadden gekocht, zijn we gaan zwemmen in de blue water lagoon. Daarna zijn we via onduidelijke wegen en door sugarcane fields naar Finch Hatton Gorge gereden. Hier moesten we met de auto over bruggetjes heen rijden waar riviertjes overheen stroomden. Gelukkig kon Betty het aan. Na een stevige wandeling op slippers door het oerwoud kwamen we bij de Araluen Falls. Super mooie waterval met een swimminghole. Het water is super lekker om in te zwemmen maar heel koud! We zijn ook nog via een soort jungle book achtige route naar the Wheel of Fire gelopen. Ook een fall met swimminghole, maar dan aan het begin van de rivier, helemaal boven de Araluen Falls. Omdat hier nergens lantaarnpalen staan wilden we voor het donker werd al gaan rijden. We waren al en aardig stuk op weg toen we opeens op een weg kwamen die ons niet bekend voor kwam. Bij een huis hebben we voor de zekerheid even de weg gevraagd en omdat ook de kleine dorpjes in de buurt geen goede optie waren zijn we teruggereden naar Mackay.

De volgende dag zijn we naar Cape Hillsborough gegaan. Een plaatsje waar het regenwoud aan het strand grenst en waar veel kangaroos en wallabies zouden zijn! We hebben een hele lange walking track gelopen met heel veel lookouts en mooie plekken. Tijdens het avondeten werden we de hele tijd gestoken door mini vliegjes, die je pas zag en voelde als ze al hadden gestoken: Sandflies. Wij dachten; die kleine vliegjes kunnen niet zo veel kwaad doen. Wordt vervolgd.
Met zonsondergang gingen we naar het strand om te kijken of we al kangaroos en wallabies zouden zien. Die zouden bij zonsondergang en zonsopgang namelijk op het strand zijn. We hebben een paar wallabies gezien. Ze lijken heel erg op kangaroos, maar naast dat ze kleiner zijn zie je wel verschillen.
We hadden de wekker op 5:00 gezet, en gingen in pyjama naar het strand om nog meer kangaroos en wallabies te spotten! Opeens zagen we een wallaby zitten. Deze was een beetje schuw en we konden niet heel dichtbij. Arthur zag zo'n 200 meter verderop een hele groep wallabies zitten. Terwijl we naar ze toeliepen kwam die eerste achter ons aan gesprongen. Als wij stopten en ons omdraaiden stopte hij ook. 2 wallabies uit die groep begonnen met elkaar te vechten, een soort van boksen, echt zoals je dat zou verwachten! We hebben ook nog 1 kangaroo gezien. Deze was minder cameraschuw en we hebben heel veel foto's met deze kangaroo gemaakt. De zon kwam net op dus hebben we super mooie foto's!

Na Cape Hillsborough zijn we via de Cedar Creek Falls naar Airlie Beach gereden. Vanuit hier kan je heel goed naar de Whitsunday Islands. We hebben geskypt met onze ouders en Roderick, heel leuk! De volgende dag was het Pasen, maar het paasontbijt ging niet zoals gepland, omdat 1000 bultjes besloten hadden mee te feesten. We zaten helemaal onder de rode vlekken en bulten die nog zo veel erger kriebelen dan muggenbulten. Voor foto's stuur even een privé bericht. (grapje)
In de avond gingen we rond 8 uur op zoek naar een plek om te eten. Ongelooflijk maar waar; bijna alles was al dicht! Ze kennen hier duidelijk de second shift niet! Gelukkig was een backpackerscafe nog open, waar we heel goed en vooral goedkoop hebben kunnen eten!

De volgende dag gingen we naar de Whitsunday Islands! We gingen met een powerboot met 900 pk! Onze eerste stop was bij 'shark'bay, daar hebben we gesnorkeld! Het was super leuk en mooi maar ook wel eng om te doen. (vond Annie) We hebben veel mooie eilanden bekeken vanaf de boot en zijn toen naar Whitehaven Beach gevaren, wat beter Whiteheaven kan heten. Het water was super helder en blauw en het zand heel erg wit en zo fijn dat je je sieraden er mee kan oppoetsen! Hier hebben we geluncht en gechilled en de nodige fotoshoots in het mooie water gehouden.

Na Whitsunday Islands hebben we de ondergaande zon gevolgd naar Bowen. Heel leuk, leek het langer licht. Bowens enige leuke was dat hier een stuk van de film Australia is opgenomen! Omdat er verder niks aan was zijn we na 1 dag al naar Townsville gegaan. Een grote stad met uitzicht op Magnetic Island. Hier zijn we ook naar de bioscoop geweest; American Pie kunnen we toch niet aan ons voorbij laten gaan!
Beetje jammer dat toen wij terugkwamen van het eten dat Annemieke haar bikini was gejat! We hangen onze handdoeken en zwemspullen altijd uit over de spiegels en aan de deuren, maar dit keer was er blijkbaar iemand die de bikini zo mooi vond dat hij is meegenomen!!

Na Townsville zijn we naar de Big Crystal Creek gereden. Hier hebben we gezwommen in Paradise Waterhole en er waren veel natuurlijke Rockslides waar je heel leuk af kon glijden! In al deze waterholes zijn we met onze duikbril op zoek gegaan naar 'schatten'. We hebben wel 10 cent gevonden (een verroest muntje uit 1988!) en een soort ketting ... Helaas met plastic hanger. We zijn ook nog naar Jourama Falls geweest, daar hebben we voor het eerst turtles gezien!
Daarna zijn we doorgereden naar de Wallaman Falls. De hoogste singledrop waterfall in Australie; 300 meter hoog! We moesten een lange rit door de bergen maken om bij de fall te komen. Omdat het al donker werd gingen we meteen naar de camping, en zouden we de volgende dag de fall gaan bekijken. Het regende die nacht, maar dat betekent dat de falls alleen maar mooier zijn en dat was dus niet erg. Toen we dus de volgende ochtend vol nieuwsgierigheid naar de fall gingen was het een enorme teleurstelling dat we helemaal niks konden zien. Een dikke laag mist zorgde ervoor dat we niet eens 1 meter vanaf de lookout konden zien!! Heel jammer.

Hierna gingen we naar Cardwell, maar omdat daar echt helemaal niks te doen was, gingen we naar de Murray Falls. Al weer heel mooi. We zijn 1 nacht in Mission Beach gebleven (hier zat er een felgroene kikker in onze wc, toen Annemieke wilde kijken of het een echte was, en geen leuk zeepje, begon hij te springen in de pot), maar door het slechte weer wilden we door rijden in de hoop dat het beter zou worden. Daarom zijn we naar Innisfail gereden waar we in het infocentre te horen kregen dat het voorlopig nog slecht weer blijft! Het regent al een paar dagen en er is geen straaltje zon te zien.

We gaan de komende dagen via een binnenlandse route naar Cairns; de Atherton Tablelands. Hier is heel veel te zien en schijnt heel mooi te zijn. We zijn al bijna bij Cairns, onze eindbestemming in Australie. Gelukkig hebben we nog 1 maand hier voordat we alweer naar Bali gaan! Over 1 week zijn we alweer 2 maanden weg!

We hopen jullie allemaal snel te spreken en snel te skypen met jullie!!
Heel veel liefs,

xxxxx A & A

The 4th Update from Australia!

Halloooo lezers.


Laten we beginnen waarmee we geeindigd zijn. Een taartje. We hebben een hele lekkere chocoladetaart gehaald met slagroom en kaarsje, die helemaal op is gegaan. Die avond werden we op een etentje getrakteerd en hebben we heerlijk gegeten bij The Balcony. De volgende dag was het weer tijd om zelf te koken en hebben we heerlijke wraps met avocado, teriyaki kip en tomaat gegeten en wat gedronken bij de Buddha Bar.
Wat bleek de volgende morgen nou? De wraps waren niet meer goed, een dag met buikpijn volgde.

Omdat Byron Bay was uitgestorven zijn we al na een paar dagen naar Surfers Paradise gereden, een super vette stad met skyscrapers, winkels, nightclubs en een heel chill strand. Dit betekende ook dat we in de staat Queensland terrecht kwamen oftewel: 'The Sunshine State'. In Surfers' zijn we naar het strand geweest, uitgegaan in een paar hele vette clubs - 1tje met een vrouwen wc die net verbouwd was voor 1 miljoen dollar - en door de hele vette stad gelopen.

Na Surfers' zijn we naar Brisbane gereden. Om de auto goed op te kunnen ruimen en een keertje in een kamer te slapen met gordijnen hebben we twee nachten in een lodge op een camping geslapen. In Brisbane hebben we de CityCat ( een grote snelle ferry ) over de rivier genomen, zijn we ook naar de Art Gallery en het Brisbane Museum geweest. Brisbane heeft ook een lagoon met strand midden in de stad. Verder hebben we nog een nacht in een hostel geslapen en zijn we door de Botanic Gardens gelopen. Brisbane was een hele leuke stad maar 4 dagen was genoeg en daarom zijn we doorgereden naar Caloundra.
In Caloundra hebben we met vooral veel dames boven de 65 gezwommen in een zoutwater pool aan het strand. Na wat aqua gym wilden we richting het stadje lopen. Annemieke was als een nieuwsgierig meisje naar een fontijn aan het kijken, toen kwam ze er opeens achter door een grote waterstraal dat de fontijn iets groter bleek te zijn. Terwijl ze haar natte kleren verwisselde voor droge -en tegelijkertijd iets uit de koelbox wilde pakken- viel de grote doos met eieren ook nog op de grond. Gelukkig werd dat weer weggespoeld door de harde regen die in de avond langskwam.

Omdat het de volgende ochtend nog steeds regende besloten we naar de bioscoop te gaan. We reden naar een stadje met een heel groot shoppingcenter, waar een rivier onder door liep. Toen we uitde bios kwamen regende het nog steeds en zagen we dat de rivier veel hoger lag dan eerst! Hij bleef maar stijgen en kwam bijna tot de rand. Omdat we niet in die regen wilde rijden bleven we in het shopping center. Toen het wat rustiger werd, en omdat het al bijna donker werd, besloten we toch maar te gaan. Alleen hadden we geen idee waar we heen zouden gaan en helaas begon het keihard te regenen. Toen het al helemaal donker was hadden we nog geen plek gevonden om te slapen en daarom reden we terug naar Caloundra. Rivieren traden buiten hun oevers en daardoor waren wegen overstroomd. We konden bijna niks zien, zo hard regende het. Na een heftige autorit kwamen we aan waar we die ochtend waren vertrokken. Gelukkig regende het al minder hard en de volgende dag was het weer redelijk mooi weer.

We zijn de volgende dag naar Noosa gereden, een klein, gezellig stadje. We hebben lekker gezwommen in de zee, erachter gekomen hoe je moet buiksliden over golfen en een stingray gezien ( ja, dat is de pijlstaartrog die Steve Irwin om het leven heeft gebracht ), naar een look-out gelopen ( een tocht van maar liefst 5 km de berg in ) en tijdens het lopen een hele grote leguaan gezien. In de avond hebben we lekker gegeten bij een steakhouse en omdat daar de lekkere toetjes op waren, hebben we bij een italiaans restaurant nog wat gegeten.
Na nog een leuke dag in Noosa zijn we de dag daarna vertrokken naar Rainbow Beach.
We hadden een hele chille camping gevonden in een boekje, met een heel groot zwembad. We hebben alles weer kunnen wassen en de auto weer opgeruimd. Al een paar dagen hadden we last van een gekke geur in de auto en nu zat er ook al een hele natte plek op het laken. Nadat Arthur Annemieke had overtuigd van het feit dat hij echt niet in bed had geplast keken we onder het bed. De hele onderkant van de auto, waar het bed op ligt, was nat. We hebben alles uit de auto gehaald en laten drogen en schoongemaakt. Wat bleek nou? Door de overstromingen van een paar dagen eerder -toen we ook door overstroomde straten waren gereden- was er allemaal water via de onderkant van de auto naar binnen gekomen. Gelukkig is het nu allemaal al lang weer droog en schoon. Die avond hebben we lekker pannenkoeken gegeten met honing en suiker van de McDonald's.

De volgende dag hebben we een strandwandeling gemaakt naar de kliffen, die allemaal verschillende kleuren hadden. Hieraan dankt Rainbow Beach haar naam. Ook zijn we naar een Sandblow gelopen, een heeele grote zandduin met super mooi uitzicht; aan de ene kant rotsen, strand en zee en aan de andere kant bossen en het binnenland.
De dag erna zijn we naar Fraser Island gegaan. We hadden in Rainbow Beach een tour geboekt voor 2 dagen in een hele grote 4WD-cross-bus. We werden al vroeg opgehaald en daar gingen we dan, naar het grootste zandeiland ter wereld met mooie meren, dieren, flora, fauna, etc. We gingen met de bus op de ferry. Na 15 minuten varen reden we het eiland op. Onze chauffeur/gids was grappig/raar en begon meteen te crossen met de bus over het strand, terwijl hij ondertussen ontzettend 'grappige' commentaren gaf op alles om ons heen. Het strand daar is ook een highway, dus er staan borden langs de 'weg' met hoe hard je mag en ook hier moet je links houden.Omdat we 2 dagen bleven sliepen we in een Resort op het eiland. We werden daar verwelkomd met morningtea, jus d'orange, muffins en koekjes. Jullie raden het al; we hebben zoveel mogelijk muffins en koekjes gegeten en meegenomen.

Erna zijn we naar Lake McKenzie gegaan, super mooi en helder water. Het was ook een van de mooiste dagen sinds tijden dus daar hadden we geluk mee! We hebben even lekker gezwommen en daarna liepen we terug naar de bus. Op Fraser Island leven wilde Dingo's, die afstammen van wolven, en die ruiken eten heel goed vanaf een grote afstand (net zoals Arthur). Daarom was er om de picknickarea een groot hek gezet. Wij zaten even aan een tafel in het zonnetje, toen we opeens een hele hele grote salamander zagen zitten in de picknickarea. Terwijl we die aan het bekijken waren wees iemand ons op een dingo! Omdat wij in het hek stonden konden we heel dichtbij komen, aangezien hij aan de andere kant van het hek stond, heel vet om binnen 1 meter van zo'n dingo te staan. De salamander was inmiddels de boom ingevlucht, dat doet hij om vogelnesten te attacken.

Daarna zijn we door het subtropisch oerwoud, langs een mooie creek gelopen. Hierna hadden we een buffetlunch bij het resort. Hier hebben we alles gepakt wat we pakken konden. na de lunch zijn we naar Lake Wabby gegaan. Een grote, oude creek die door een sandblow een meer is geworden. Heel mooi om te zien en ook heel lekker om in te zwemmen, samen met de grote, zwarte karpers die je een gratis spabehandeling gaven als je stil bleef staan.
In het resort hadden we een hele chille kamer, met super groot bed, eigen badkamer, etc. Het avondbuffet was Mexican, dus wij blij. Na heel veel taco's, nacho's, guacamole en heel veel andere lekker dingen gingen we met volle buikjes naar de bar. Het was heel gezellig want er waren leuke mensen in de groep. Ook waren er mensen die het typische voorbeeld zijn van mensen waar menig lezer ( Nikki en Roderick) zich dood aan zou ergeren, en dat deden wij ook. :P

Na een heerlijke nacht in het heerlijke bed (no offense Betty) was het tijd voor het ontbijt. Hier waren meerdere soorten smeerseltjes ''om mee te nemen''. Deze dag zijn we naar het Maheno shipwreck, de Champagne Pools (niet zo lekker als de Blanc de Blancs), Indian Head en de Eli creek geweest. Allemaal super leuk en mooi om te zien en we hebben lekker in de Eli creek gedobberd. Hierna was het helaas al weer tijd om het mooie eiland te verlaten.
We zijn die dezelfde dag nog naar Gympie gereden. Hier bleek dat niet alleen wij, maar ook Betty honger had gekregen. We hadden haar niet goed gevoerd en daarom zette ze ons aan de kant van de weg. Arthur (ook wel 'De Held') is toen naar het dichtstbijzijnde tankstation gerend en heeft daar een lekkere jerry can met bezine voor Betty gehaald.
Inmiddels zijn we al in Maryborough en we gaan nog even kijken wat we zo nog gaan doen.

We willen nog even iederen bedanken die deze reis medemogelijk hebben gemaakt en maken. Heel erg bedankt, sponsors! We hebben een fantastische tijd hier!

We gaan nu weer lekker van het weer genieten! Hopelijk spreken we iedereen snel weer!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

A & A

3 weken in Aus & 3 jaar !!

Hallo lieve lezers van ons altijd-spannende, educatieve en interessante blog.

Ten eerste willen wij onszelf feliciteren met ons 3-jarig jubileum! <3

Het koala hospital waar we de vorige keer zeiden dat we naartoe zouden gaan, zijn we dit keer wel aangekomen. Het was heel leuk om nog meer koala's te zien. We zullen even kort vertellen wat voor wilde dieren we tot nu toe allemaal hebben gezien. In het do-re-mi- landschap lag er -wat in Arthur's ogen een tak was - een leguaan van 1 meter midden op de weg. Gelukkig remde Annemieke op tijd en had hij de tijd om zijn biezen te pakken. Daarnaast zien we hier vogels die we nog nooit hebben gezien, een soort kalkoenachtig dik beest dat hoog in de bomen zit, maar ook duikvluchten maakt naar de grond, waar wij ons bevinden. Ook zien we witte vogels met een 30 centimeter lange bek. We hebben ook een aantal slangen gezien op een parkeerplaats naast een bosje en een strand, gelukkig was de slang banger voor twee wilde knappe nederlandse toeristen dus vluchtte die snel de bosjes in.

Laten we voorop stellen dat we nog steeds niet zijn gebeten door haaien, slangen en spinnen. Helaas hebben de muggen ons wel te pakken gehad, maar ook dit valt heel erg mee.

Na ons verblijf in Port Macquarie zijn we na een ontbijt van pannekoeken naar Sout West Rocks gereden. Onderweg reden we door hele heftige regenbuien en donkere wolken. In South West Rocks was er daarentegen geen wolkje aan de lucht. Terwijl we zaten te genieten van onze heerlijke pasta, raakten we in gesprek met wat Australiers. Ze waren lekker aan het bbqen voor een verjaardag. Onze maagjes knorden zo hard, dat ze ons als toetje ( O nee Dessert toch Walter? ) een stukje Carrot Cake aanboden, die we natuurlijk niet hebben afgeslagen. ( Het fruit daarentegen wel ). We hebben hier super mooie papegaai-achtige vogels gezien die in een hele groep steeds van boom naar boom vlogen met een erg ''aangenaam'' gekreis.

Het lijkt wel hoe noordelijker we gaan hoe tropischer het klimaat wordt, hoe blauwer de zee wordt en hoe wilder de dieren worden. Na South West Rocks zijn we naar Nambucca Heads gegaan. Een plaatje met een super mooie zee met zandeilanden, rotsen en mooie look-outs. We hebben hier een hele mooie, warme wandeling gemaakt. De volgende ochtend waren deze zandeilanden verdwenen en zelfs het strand waar we op hadden gelegen was niks meer van over. Toen zijn we doorgereden via Urunga naar Sawtell, allemaal heel mooi maar niet heel bijzonder.

Daarna hebben we onze reis vervolgt naar Coff's Harbour. We zijn naar de Big Banana geweest waar je allerlei attracties had. Wij zijn via een skywalk tussen de bananenbomen doorgelopen en ook hier hadden we een heel mooi uitzicht. Daarna zijn we naar de Candy Kitchen gelopen, waar we hebben gezien hoe ze snoepjes maken! Het was heel leuk om te zien hoe ze van een grote hoop suikerspul van verschillende kleuren, 1 lange sliert maken met allemaal vormpjes erin en daarvan kleine snoepjes maakten. Erg lekker en wij moesten natuurlijk een zakje kopen.
Daarna hebben we boodschappen gedaan in een supergrote shopping-mall, waarvan we dachten dat je die alleen in Amerika had. Alles kan je daar kopen, van sushi tot dekens tot donuts tot boeken tot alles! In het stadje zelf zijn we door de haven gelopen en hebben daar een berg beklommen, en uiteraard weer prachtig uitzicht.

Na Coffs Harbour zijn we naar Woolgoolga gegaan, waar we op een hele uitgebreide 'luxe' camping terecht kwamen. Hier kregen we het idee om voor de verandering eens ons luxe bed in Betty te vervangen voor een luchtbed en een tent. Die hadden we bij de auto gekregen. We begonnen vol goede moed, maar wat is nou de buitentent, en wat de binnentent? Waar zijn de haringen eigenlijk? We gingen het toch proberen. Uiteindelijk stond de buitentent, maar we konden niet veel zonder haringen en ontbrekende touwen en haken. Arthur kreeg er genoeg van en smeet de tent neer. ' Ik haat tenten!!! Ik haat kamperen!'
We hebben de tent mooi opgevouwen en ergens onderop in Betty gelegd, een auto met tent verkoopt natuurlijk beter dan eentje zonder. En we zullen uitgebreid vertellen hoe goed de tent wel niet is en wat een plezier we er wel niet van hebben gehad. Voorlopig slapen wij lekker in Betty.
Na het geklooi met de tent was het fijn dat de camping een keuken had, met gasstel, waterkoker, alles er op en er aan. Zo konden we eindelijk eens een goed ei bakken, wat ons op ons 1-pitsgasstelletje helaas wat minder goed afgaat door harde wind en slecht vuur.
Dat brengt ons bij het volgende; voor wij vertrokken gingen we op visite bij Florine en Jeanine bij hun nieuwe huis in Skotel van de Hotelschool. Hier vertelde Jeanet vol verontwaardiging hoe het haar bijna onmogelijk gemaakt werd om te kokenop een 2-pits. Nou meid, wij bereiden de heerlijkste maaltijden op onze 1-pitsgasstel! (het duurt alleen wat langer, vooral deeieren)

We zijn via Evans Head, Ballina, Lennox Headen Broken Head na een paar dagen terecht gekomen in Byron Bay!!

Ja Leonie, er is hier een plaatsje genoemd naar jouw hoofd! Overal zagen we Lennox dit en Lennox dat en dat deed ons weer denken aan jou.

In Coff's Harbour hadden we een engels boek gekocht om af en toe te lezen. We hadden het binnen een paar dagen uit en toevallig was er in Lennox Head een boekwinkel waar we het konden verkopen. Ze keek hebberig naar het boek maar gaf ons er slechts 2 dollar voor. Beter dan niks dachten wij en we gingen weer weg.

In Byron Bay zijn we eerst naar de lighthouse gereden en daarna hebben we even door het centrum gelopen. We zijn naar een camping gegaan waar we een beetje hebben gezwommen en gezont. In de avond werden we aangesproken door een surfleraar die ons wilde strikken voor zijn surflessen de volgende dag. Het leek ons wel een goede deal, vooral omdat als je niet 40 meter bleef staan, je je geld terug kreeg. De volgende dag werden we met wat anderen opgehaald met een busje en daar gingen we dan. Uiteindelijk kwamen we bij een plekje waar volgens de coaches goede golfen waren om te leren surfen. Het was super leuk en het ging bij ons allebei al snel best wel goed! Helaas allebei een plank tegen ons hoofd gehad maar dat kon de pret niet drukken en we gingen vrolijk verder. We reden via Lennox Head terug naar Byron Bay. Toevallig reden we langs de boekenwinkel waar we eerder ons boek voor een schamele twee dollar hadden verkocht. Daar stond die dan, als een nieuw superieur pronkstuk in de etalage.
Byron Bay is heel leuk en we gaan vanavond uit eten om te vieren dat we 3 jaar hebben. Nu eerst een bakkertje zoeken voor een taartje.

De luxe om elke dag uit eten te gaan is er zeker niet bij. We struinen de supermarkten af op zoek naar aanbiedingen, huismerkproducten en de laagste prijzen. We terroriseren de Mc Donald's voor free wifi, peperzakjes, zoutzakjes, suikerzakjesen in sommige gevallen hebben we het geluk om honing en jam aan te treffen. Erg handig allemaal, en dat scheelt ons weer wat centen.

Voor de rest gaat alles heel goed met ons en tussen ons ( voor de nieuwsgierigen ) met Betty en tussen ons en Betty. Ze is heel lief voor ons en wij voor haar.
We zijn hier al drie weken, maar het voelt nog steeds als drie dagen. We gaan nog zo veel mooie dingen zien en leuke dingen doen, en natuurlijk houden we jullie af en toe op de hoogte.
Vanwege het tijdsverschil is het lastig om te skypen, ook omdat wij niet altijd internet hebben, maar we hopen jullie snel te spreken.

Nogmaals vinden we het heel leuk om alle reacties te lezen en we kijken vaak (als we een Mc tegen komen) of jullie ons niet vergeten zijn. Laat vooral ook weten wat zich in NL of andere verre oorden afspeelt!

Heel veel xxx en liefs van ons.

Chasing the sun with Betty Falco!

Lieve allemaal,

hier zijn we weer! Na bijna een week is het weer tijd voor een nieuw reisverslag! Vol met onze belevenissen, om jullie weer een uurtje bezig te houden! ;-)

We gaan verder waar we gebleven waren, de Royal Botanic Gardens. Helaas zijn we daar nooit terecht gekomen, de Carmarket lokte ons weer naar zich toe. Toen we er voor de tweede keer aankwamen stonden er gelukkig meer auto's. Ons oog viel op een groene station, maar daar stond geen verkoper bij. Met pijn in ons hart liepen we door. Plots zagen we een wit, fel licht. Het was een witte Ford Falcon uit 1999. Maar wat doen de verkopers in de auto? Even waren we van plan om door te lopen, maar toen we besloten toch even een kijkje te nemen, stapten er twee jongens uit. Deze gasten wilden graag hun auto verkopen en vertelden alle in's and out's. Toen wij even begonnen te overleggen, kwamen zij erachter dat wij Nederlands waren en zeiden ze vlaams: '' Hee, zijt gij Nederlands?''. Van verbazing zeiden wij wablief wat maakt ge ons nou?

Zonder dollen hebben we de auto serieus bekeken en een testrit gemaakt. Deze auto was ook net gecontroleerd bij een garage en de achterbank was naar beneden, zodat de hele achterkant een mooi tweepersoons bed is. Na een kort overleg buiten de garage besloten we het te doen! Na 1 handtekening gezet te hebben was de witte Ford Falcon van ons! Diezelfde dag nog doopten we de Ford Falcon om tot ''Betty Falco'' . Die avond zijn we het gaan vieren in Chinatown. Bij elk tentje probeerden oude irritante chinese vrouwtjes ons naar binnen te lokken. Uiteindelijk stapten we zelf een restaurantje binnen, wat er redelijk goed uit zag en hier hebben we gegeten. ( helaas was het niet zo lekker ).

De volgende dag checkten we uit bij ons hostel en wilden we alsnog naar de Royal Botanic Gardens rijden. Helaas konden we daar niet parkeren, raakten we de wegkwijt en eindigen we bij Bondi Beach! Bondi Beach was heel leuk, lekker gezwommen ( en ja, alles werd in de gaten gehouden door lifeguards ). Daarna zijn we naar RIchmond gereden, een stadje dichtbij de Blue Mountains. We mochten daar met onze auto niet op de camping, daarom ze stuurden ons naar een lagoon, wat heel mooi was.De volgende ochtend zijn we naar de Blue Mountains gereden, wat je vanaf het stadje Katoomba heel goed kan zien. Wat was dat mooi zeg en enorm groot!

Hierna zijn we doorgereden op zoek naar een nieuwe slaapplek. We kwamen terecht in een Conservation Area waar een camping zat die ons niet leuk leek. We besloten verder te rijden en zagen een andere Campground direct aan het strand. Om te blijven slapen moesten we 14 dollar per persoon betalen, maar om je auto een hele dag te laten staan was maar 7 dollar. We zijn de volgende ochtend wakker geworden door een prachtige zonsopgang en hebben een duik genomen in de zee. Toen hebben we snel de auto op de parkeerplaats gezet en gedaan of we net aan waren gekomen.(Hehehe).

Daarna zijn we naar Newcastle gereden. We zijn daar naar een heel mooi strand geweest en hebben lekker in een parkje gezeten. Hierna zijn we doorgereden naar Raymond Terrace, een camping met zwembad en gratis Wi-Fi. We werden verwelkomd door de Pakistaanse eigenaren die ons meteen alle hot-spots rond het plaatsje vertelden. In de avond kwam de enorm dikke pakistaan met lange witte baard en jurk nog even met ons kletsen. Hij probeerde ons levenslessen te leren die hij in zijn leven had opgepikt. Dit was niet gezellig en hij ging gelukkig snel weg!

Toen we daar de volgende dag vertrokken, zijn we naar Nelson Bay gereden. We kwamen terecht bij One Mile Beach. Ook dit was weer een super mooi strandje. Na het heerlijke avondmaal wat bestond uit noodles en komkommer hoorde Annemieke een vreemd geluid, een soort van geknor/gegrom. Herhaaldelijk probeerde Arthur Annemieke uit te leggen dat hij het echt niet was. We bespeurden de bomen rond ons en zagen daar opeens een KOALA zitten! Dit was heel vet, om zo een Koala in het wild te zien.

De volgende dag wilden we een klein stukje verder rijden, maar omdat we besloten de Tourist Route te nemen, pakte dit wat anders uit. Via Stroud en Gloucester kwamen we in een enorm Sound of Music-achtig landschap terecht. Dit leidde ons helaas de enorme bergen in en niet naar een geschikte slaapplek. Na do-re-mi te hebben gezongen keerden we toch maar weer om. We vervolgden de tourist drive naar Taree. Hier hebben we lekker gegeten en konden we bijna niet slapen door de hitte. Helaas was dat de volgende ochtend wel anders, we werden wakker door de regen. Toen het een beetje droog was besloten we verder te gaan. Onze steun en toeverlaat van de afgelopen dagen, Betty Falco, wilde helaas niet starten! We spraken verschillende mensen aan en gelukkig was daar onze hero. Een behulpzame Australier inclusief oorbel, haren langer dan die van Annemieke en een horde vliegen om zich heen. Hij is meer dan een uur met onze auto bezig geweest en probeerde ons een spoedcursus motorkaptechnieken te geven. De conclusie was helaas dat we een nieuwe accu moesten kopen, terwijl de auto nog net gecheckt was. De plaatselijke gemeentelijke grasmaaiers brachten ons naar een winkel waar we een nieuwe maar voordelige accu konden kopen. Op aanraden van de Australier hebben we ook maar meteen wat Tools aangeschaft zodat we ( Arthur ) zelf aan onze auto kunnen klussen. Gelukkig startte onze Betty Falco weer en zetten we koers richting Port Macquarie. We kunnen jullie verblijden met de mededeling dat het bij ons ook regent. Gisteren zijn we hier dus aangekomen en hebben we weer bij een strandje geslapen. En nu zitten we hier in een internetcafe. We zijn van plan zo snel mogelijk naar het Noorden te gaan want daar schijnt het mooi weer te zijn. Chasing the sun dus, we hopen de regen dan achter ons te laten.

We gaan zo naar het Koalahospital. En vertrekken morgen richting het noorden.

We vinden het heel leuk om te zien dat jullie ons reisverslag lezen en we vinden het ook heel leuk om jullie reacties te lezen!!
We hebben er net ook weer wat foto's opgezet!

Gefeliciteerd, voor de genen die het tot het einde hebben volgehouden!

Veel liefs, tot snel weer xxxx A & A

PS. No worries!

Hello Australia!

Lieve allemaal,

we beginnen nu voor de tweede keer aan dit mooie verhaal over onze heenreis, omdat de computers van het internetcaf'e waar we nu zitten allemaal uitvielen ... Helaas is dus alles weg, maar hier komt dan toch eindelijk ons verslag:

Het begon allemaal op Schiphol Airport, waar we probeerden in te checken. Probeerden, ja. Er zaten 3 ''dames'' van British Airways die het niet nodig vonden om ons goed te helpen. Toen het eenmaal gelukt was om via een apparaat in te checken was het de beurt aan onze bagage. Om deze te kunnen droppen moesten we onze tickets en paspoorten laten zien. Dan werd je visum gecheckt en kon je door. Helaas was dat bij ons niet het geval ... Annemieke haar visum was niet op haar eigen paspoortnummer gezet dus konden ze haar niet doorlaten. Even twijfelde Arthur of hij alleen zou gaan, maar na een kort overleg besloot hij te wachten. Gelukkig waren er een paar fans ons komen uitzwaaien, die meteen als een rescue-team optraden en ons door deze moeilijke tijd heen hebben geholpen. We konden door.

Eenmaal in het vliegtuig naar London, hadden we het genoegen om naast een jongen te zitten die elke beweging die we maakten volgde. Verder ging de vlucht prima en kwamen we aan op T5.
Die aardige dames van Britsh Airways hadden ons verteld dat we daarna naar T4 moesten. Dit bleek helaas niet zo te zijn ... Gelukkig kon niks de pret drukken en stapten we op de transferbus naar T3. Nogmaals bedankt Dames.
Het leuke van British Airways waren wel de rolstoelen, waar Annemieke meteen in werd gezet en werd vervoerd als een ware gehandicapte. De blessure was eigenlijk een blaar, maar dat wist toch niemand.

Na een romantisch diner op Heathrow, namelijk pizza, konden we naar de gate. We moesten nog even wachten en weer werden al onze stappen richting een bankje gevolgd. Op een onbewaakt moment kon Annemieke het ticket bestuderen van deze vreemd ogende jongeman. Wij hadden het genoegen om 22 uur naast deze knul te zitten.
Toen stapten we de boeing 747-400 in, wat trouwens een enooooormmmm vliegtuig is. We werden goed ontvangen en op onze stoelen lagen kussens, dekens, hoofdtelefoons, tandenborstels en slaapmaskers te wachten. Na deze korte, elf uur durende vlucht waren we in Bangkok.

In Bangkok mochten we het vliegtuig uit om de benen te strekken en 1,5 uur later moesten we ons weer melden bij de gate. Wat een enorm vliegveld en wat een beveiliging! We moesten onze schoenen uitdoen -onze kleren mochten we nog net aanhouden- en met de armen omhoog in een bodyscanner gaan staan. Dan heb je het wel gehad denk je, maar voor de gate was nog een tassencontrole en daarna mochten we het vliegtuig weer in.
Bijna meteen na departure werd ons voor de tweede keer binnen 15 uur een avondmaaltijd voorgezet. Ja, leuk dat tijdsverschil, maar we hadden dus net een ontbijtje gekregen, vlak voor landing in Bangkok. Conclusie: Lange vlucht, veel eten en weinig slapen. Gelukkig hadden we een eigen tv'tje waarop we naar hartelust konden kiezen uit films, tv, muziek en spelletjes.

Vlak voor de landing in Sydney, kwam de zon op. Dit was niet normaal mooi om te zien.
Een paar minuten later was het dan eindelijk zo ver, we waren geland in Sydney. Na een grondige check met drugshonden, etenshonden, formulieren en al, zetten we onze eerste stappen in Sydney. Ondanks dat het inmiddels 8 uur 's ochtends was scheen de zon volop en was het heel warm. We besloten de trein te nemen ( wat belachelijk duur was ) naar central station. Vanaf daar was het 5 minuutjes lopen naar het hostel. In de warmte en met een backpack leek het een eeuwigheid te duren. Het is een prima hostel dus dat is fijn.
We hadden een eigen kamer geboekt, maar werden in een dorm geplaatst, die we dan wel voor onszelf zouden hebben. Maar toch, stapelbedden etc ... Evenlater werd ons verteld dat er toch een fout was gemaakt, terwijl we dat nog hadden gevraagd, en konden we gaan verhuizen naar een andere kamer. Deze heeft 1 groot bed, een kast en wastafel en de badkamer is meteen de deur uit. :-)

Daarna zijn we door de stad gaan lopen. We zitten vlak bij het centrum en zijn door het winkel- en businessgebied naar de Harbour Bridge en The Opera House gelopen. Een wandeling van zo'n 40 minuten, en het was het zeker waard! We hebben daar lekker in het zonnetje gezeten, foto's gemaakt en leuke dingen gezien.
We namen de bus terug naar het hostel, omdat we zo moe waren. Jetlags, ze bestaan echt. Eenmaal aangekomen in ons hostel, om ongeveer 5 uur, wilden we een klein powernapje houden voordat we zouden gaan avondeten. De jetlag sloeg blijkbaar zo erg toe dat we door onze wekker heen zijn geslapen en om 12 uur 's nachts wakker werden! Toen hebben we de volgende dag besproken, vandaag dus, en zijn daarna lekker gaan slapen. Vandaag zijn we vroeg opgestaan en hebben een croissaintje van 3 dollar gehaald bij een bakkertje dat vermeld stond in de lonely planet. Maar hij was heel lekker, en het is maar 1 keer je eerste ochtend in Sydney. Na dit ontbijtje zijn we doorgelopen naar Kings Cross carmarket, waar verschillende mensen hun auto aanbieden. Er waren nog niet heel veel mensen, maar we gaan er zo weer heen.

Na de carmarket zijn we eliasiaans te werk gegaan. We waren op zoek naar een grote supermarkt, want die zijn veel goedkoper. We liepen toevallig door een marktje, waar ons van alles werd aangeboden. Dit werd vlug naar binnengepropt en we bedankten vriendelijk. Als je niet veel geld hebt dan moet je wel. Ook in de supermarkt was het weer raak en konden we genieten van gratis chocolade. We hebben even gelunched in een van de vele parkjes en daarna zijn we hierheen gegaan om jullie over onze avonturen te vertellen.

Niet alleen auto's rijden links, de mensen lopen ook links. Hier moeten we even aan wennen en we worden vaak raar aangekeken als wij weer eens naar rechts uitwijken. Maar de mensen hier zijn super aardig en zelfs de cassiere in de supermarkt vraagt oprecht hoe het met je gaat en gaat op je verhalen in. Iedereen hier is ook bereid om je te helpen.

Het is hier nu 13.30 dus bij jullie 03:30. We gaan vandaag naar de Royal Botanic Gardens, nog even langs de carmarket, genieten van de rest van Sydney en het heerlijke weer.

Nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte, en excuses voor het lange verhaal, de overbodige details en de slechte grappen. Binnenkort zetten we er wat foto's op!

Tot snel en veel liefs

A & A

P.S. Op het kaartje bij dit verhaal hebben we ons hostel aangewezen

Welkom op ons Reisblog!

Hallo en welkom op ons blog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis naar Australië en Bali. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we geweest zijn! Meer informatie over ons en de reis die we ga maken vind je gedurende de reis in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Liefs,
Arthur & Annemieke